Nieuw schilderwerk maart 2021.

Maart 2021.

 Na de "Vikingserie" te hebben afgesloten werd het wat stil. Als dan enkele dagen achter elkaar een donker bolvormig object in beeld verschijnt, begin ik mij af te vragen of ik mij zorgen dien te maken. Het ziet er nogal somber uit.

"Schilder het maar", hoor ik mijzelf dan zeggen. Breng het beeld naar buiten en ga het verkennen, misschien is het minder erg dan het lijkt. En zo gezegd zo gedaan. Eenmaal in beeld gebracht ontstaat de behoefte om het te openen met dit als resultaat:

Het is een goede gewoonte, zeker als ik mijzelf afvraag wat ik nu weer geschilderd heb, om mijn kunstvrienden om wat input te vragen. De eerste reactie ( gevoed door nr. 2 ) meldde de Markthal in Rotterdam. Daar kon ik mij wel in vinden, immers dat is een gesloten soortgelijke vorm, waar je na opening een kleurrijke wereld ontmoet.

Een andere feedback sloot aan bij mijn aanvankelijke bezorgdheid: het gaat hier om hersenen ( hersenpan ). Luchtiger was de bijdrage dat het beter was ze om te keren, hierbij verwijzend naar mijn periode als keramist.

En dan verandert geleidelijk de uitstraling. Opener, lichter. Terwijl ik pauzeer kijk ik naar Freek de Jonge die in de Stadsschouwburg in Haarlem staat: op de achergrond heel veel rood pluche en goud. Wonderlijk en warm. Koninklijk ook.

Inmiddels meld een andere vriendin dat er gedanst wordt. Ze wordt er blij van. Mooi toch ! Ik meld haar dat mijn laatste onderweg is. Transparant en luchtig. Zilver en blauw. Daar laat ik het voor dit moment even bij want er gebeurt iets anders..........

Mijn expressionist wil namelijk even los en dat mag: heerlijk om te doen.

 

Nieuw werk in coronatijd.

 

Beste mensen, 

Dit blog heeft geruime tijd stil gelegen, omdat veel activiteiten gestaakt werden of gestaakt moesten worden in het kader van Covid. Ik ben dan ook blij dat ik weer eens wat kan gaan publiceren en delen.

Nieuwe schilderijen bijvoorbeeld. 

Als kind was ik al gefascineerd door het verschijnsel Vikingen. Ik herinner mij in een ver verleden een gelijknamige speelfilm met Kirk Douglas, Janeth Leigh en Tony Curtis ( 1958 ). Dat waren echte Hollywood-Vikingen. Keurig behaard en gestileerd.

Tegenwoordig geven "The Last Kingdom" en "Vikings" via Netflix een veel rauwer en realistischer beeld van dit verschijnsel. Ook het contrast tussen de heidense religie en het Christendom ( dat niet per se beter uit de verf komt ) wordt uitgediept.

Hoe dan ook. Ik begon na afloop van de filmbeelden te schilderen. Vuur, kracht, schildmaagden en ook spirituele beelden kregen vorm. En dat gaat nog steeds door.

Hieronder een serie beelden, zoals die tot stand gekomen zijn:

En in ontwikkeling........

Nieuwe schilderijen en collages in Corona-tijd.

Nieuw schilderijen en collages in april, mei, juni en juli 2020.

Na een zeer geslaagde vernissage van mijn expositie in Galerie Bleiswijk, werd ik een week later geconfronteerd met de sluiting van de Galerie i.v.m. de Corona-crisis. En dat was een regelrechte tegenvaller, mede omdat ik er veel tijd en energie in gestoken had en het een soort overzichtstentoonstelling zou zijn, omdat ik enkele maanden later 75 zou worden.

Na het uitruimen van de Galerie werd het weken stil. Mijn creativiteit zat op slot.

Ik deed wel pogingen om te schilderen, maar kwam niet verder dan 3 keer hetzelfde beeld. Wel heel intens. Op een zeker moment wilde ik het Coronavirus naar buiten schilderen: het monster, dat nog maar deels te zien was, de verwoede strijd in de gezondheidszorg en tenslotte een foetale vorm, kwetsbaarheid ten top.

Dat luchtte op, maar het zoeken bleef. Mijn intuïtieve manier van werken wilde niet en om toch iets te doen belandde ik in meer mentale schilderijen. Waarin wel iets gebeurde met gelaagdheid.

Tot een vriendin mij uitnodigde om een schilderworkshop bij haar in de tuin te geven. En dat maakte dat de spontaniteit weer ging lopen. Als eerste opdracht - het stormde daar wel - liet ik bewegende schaduwen op het doek vastleggen.

De coronatijd liep door en ik had het gevoel dat er "iets" over alles heen lag. Ik hoorde dit ook van collega-creators. En ik begon dikke lagen aan te brengen op bestaande schilderijen, die ik daarna open kraste. Oude beelden van vroeger met wasco kwamen weer terug.

Terwijl ik ermee bezig was keek ik de Netflix-serie Vikings, waar de hoofdpersonen zich nogal eens achter sluiers "verstopten". Sluiers !

Van een afstand leek het ook of ik met textiel had gewerkt. Mijn experimenteerlust was gewekt en ik besloot door te gaan.

Maar eerst werd ik op mijn verjaardag verrast met een surpriseparty. Wat een stille buiten-schildermiddag in de tuin zou worden werd een verwelkoming met geschenken, bloemen, een lied en een viertal goede schildersvrienden, zodat er ook nog geschilderd kon worden.

Van anderen ( corona -beperkingen )  kreeg ik ca. 50 kleine kunstwerkjes met het verzoek die tot een collage te verwerken en dat zag er zo uit:

Intussen was het prachtig weer en bracht ik veel tijd door in de Hennip Gaarde bij Zevenhuizen, waar ik steeds weer verrast werd door de prachtige velden met wilde bloemen. Fotograferen prachtig, maar er wilde ook geschilderd worden.

Dan verdwenen de sluiers en kwamen er schoonheid. kleur en licht in beeld.

Exposeren in Kunstgalerie Bleiswijk.

Exposeren in Kunstgalerie Bleiswijk.

Van 7 maart tot en met 19 april exposeer ik samen met 7 andere kunstenaars in Kunstgalerie Bleiswijk aan de Hoekeindseweg 51 in Bleiswijk.

Ik kreeg een fraaie ruimte in de bovenetage toebedeeld en kon mij daar gaan uitleven met schilderijen, collages en keramiek.

Ook kon ik op 7 maart in alle rust een paar belangstellenden rondleiden, zoals Marjanne, die later naar de Museumnacht in Rotterdam zou gaan. De volgende dag berichtte ze mij dat ze in Bleiswijk meer en mooiere kunst had gezien dan in de museumnacht.

Ik laat jullie even rondkijken zonder volledig te kunnen zijn.

Op zondagmiddag 8 maart was het tijd voor de vernissage. Het Kunstbal werd geopend. De belangstelling was erg groot en aan het einde van de dag waren er naast de kunstenaars en de talrijke vrijwilligers ca. 140 bezoekers geteld.

Een mooi aantal op deze wat regenachtige zondagmiddag.

Met een hapje, een drankje, zoveel bekenden en zoveel verzamelde schoonheid was het vanmiddag goed toeven in de galerie. Op enig moment werden door Rien de exposeren

de kunstenaars uitgenodigd om hun introductie uit te spreken. Daarna volgde de groepsfoto.

Inmiddels waren er verhalen dat het buiten bijna onmogelijk was geworden om te parkeren. Sommigen moesten zelfs ver weg tussen de kassen. Een auto moest met vereende krachten uit het drassige weiland worden geduwd. Mooi hoe ook hier onmiddellijk een team vrijwilligers voor klaar stond.

Uit diezelfde kassen kwam ook een deel van de hapjes op deze middag.

Inmiddels was iedereen van plaats gewisseld, van beneden naar boven en omgekeerd. Om daar weer ander werk en andere mensen te ontmoeten.

 

Het leukst was het op het tussenstation. Daar was geen kunst, maar wel veel te zien. en ook dat was erg leuk.

Rond 17.00 uur was het voor de meesten tijd om te vertrekken. Voor mij werd het nog even zitten en napraten. Daarna werd deze geslaagde dag even wat minder leuk. Een grote diepe kras op mijn motorkap. Volgens de schadeexpert vrijwel zeker van een fietsstuur. 

Geen visitekaartje.

Fietser bedankt.