Nieuwe collages januari 2022.

Nieuwe collages.

25 januari 2022.

Het is collagetijd. Het herzien van oud werk en het maken van nieuw werk uit die delen die zich voor hergebruik lenen. En dan gebeurt er dit :

Een intense en kleurrijke wereld komt tevoorschijn. Intuïtief, vitaal en verrassend. Die met de schilddragers fascineert mij het meest en ik wissel van gedachten met een kunstzinnige vriendin. Zij ziet er Samoerai in die schilden uittesten. Als ik langer kijk dan zie ik dat ze geen wapens dragen. Het voelt als een dans en wie het het mooist doet heeft gewonnen. Was dat overal maar zo.

 

14 januari 2022.

Daar het nog altijd lockdown is, alle dagen op elkaar lijken en het buiten grijs en mistig is........dan is het werken met kleur een mooie remedie. Als er dan ook nog gerecycled kan worden, dan is er een begin. Veel en nauwkeurig stroken snijden van en uit schilderijen die om een tweede leven vragen. Dat valt niet altijd mee, omdat de te verweven kleuren ook bij elkaar moeten passen. Anders gezegd: het samenvoegen van 2 werken moet meer geven dan beiden apart.

En zo wordt de doorgang van een schilderij van een bijna ondoordringbaar bos nog verder versterkt via het rasterwerk ervoor. Ondanks dat blijft er licht zichtbaar. In dit geval door de reflectie van bladgoud-vlokken.

Behalve de stroken is ook de ondergrond waarop gewerkt wordt belangrijk. Soms is het net niet helemaal okee en bij een dergelijke twijfel is het beter om eerst verder te onderzoeken. Dat ziet er zo uit:

 

Een andere manier van werken is eerst met tape en acryl een intuïtief bepaald lijnenpatroon uitzetten. Daarna worden de stroken op dezelfde wijze toegevoegd en ontstaat een min of meer willekeurig lijnenspel.

 

Op zoek naar perspectief.

 Op zoek naar perspectief.

Ik was er nooit zo mee bezig. Met perspectief. Totdat Eugenie mij een foto stuurde van haar te verbouwen keuken. Alle apparatuur en bouwsels waren eruit. Wat restte was een gevlekte muur en nieuwe nog af te werken vloerbedekking. Dat zag er zo uit.....nageschilderd van de foto.

Een interessant uitgangspunt. Aan de slag dus. Niet met een planning, maar gewoon met wat zich aandient. En wat juist voelt totdat het om verandering vraagt.

Dat leverde uiteindelijk een schilderij op dat....in welke stand opgehangen.....steeds een ander beeld met een ander gevoel opleverde. 4 voor de prijs van 1. Wat wil je nog meer ?

Dat smaakte naar meer en daar ik nog een groot doek had liggen.....ging ik opnieuw op reis. Wel steeds met tussentijd om het op de ezel in te nemen, voordat ik verder ga. Zo groeit het en dat zal ook zo doorgaan tot het "af" is.

4 mei 2021.

Warm en goud.

 Warm en goud.

De kleur goud komt steeds meer in mijn werk voor. Een bezoek aan de kathedrale kerk St.Laurentius en St.Elisabeth bracht mij in contact met een splinternieuwe plafondschildering ( die was er vroeger niet, omdat de hoogte toen gevuld was met een baldakijn die van de St.Pieter in Rome was afgekeken ).

Dit plafond werd voor mij een inspiratiebron. Het geheel terug gebracht tot abstractie.

Van alles wat.

Van alles wat......

Ja, zo gaat dat bij mij. Als iemand mij vraagt in welke stijl schilder jij ? Dan kan ik alleen maar antwoorden: kom kijken. Ik heb vele stijlen ( en mogelijk ben ik die ook..... ).

Dan weer heel abstract, dan heel intuïtief of kubistisch. Werken met collages of lagen. Sterk naturalistisch dat ligt mij niet. Voor "uiterlijke beelden" heb ik mijn camera, voor  "innerlijke beelden" mijn doek.

Het eerste schilderij is van een eerdere datum, maar werd via internet opgevraagd als inspiratiedoek voor een te starten sociaal woonproject in Gent. Een goede foto volstond, zodat het doek gewoon in het atelier is.

Nieuw schilderwerk maart 2021.

Maart 2021.

 Na de "Vikingserie" te hebben afgesloten werd het wat stil. Als dan enkele dagen achter elkaar een donker bolvormig object in beeld verschijnt, begin ik mij af te vragen of ik mij zorgen dien te maken. Het ziet er nogal somber uit.

"Schilder het maar", hoor ik mijzelf dan zeggen. Breng het beeld naar buiten en ga het verkennen, misschien is het minder erg dan het lijkt. En zo gezegd zo gedaan. Eenmaal in beeld gebracht ontstaat de behoefte om het te openen met dit als resultaat:

Het is een goede gewoonte, zeker als ik mijzelf afvraag wat ik nu weer geschilderd heb, om mijn kunstvrienden om wat input te vragen. De eerste reactie ( gevoed door nr. 2 ) meldde de Markthal in Rotterdam. Daar kon ik mij wel in vinden, immers dat is een gesloten soortgelijke vorm, waar je na opening een kleurrijke wereld ontmoet.

Een andere feedback sloot aan bij mijn aanvankelijke bezorgdheid: het gaat hier om hersenen ( hersenpan ). Luchtiger was de bijdrage dat het beter was ze om te keren, hierbij verwijzend naar mijn periode als keramist.

En dan verandert geleidelijk de uitstraling. Opener, lichter. Terwijl ik pauzeer kijk ik naar Freek de Jonge die in de Stadsschouwburg in Haarlem staat: op de achergrond heel veel rood pluche en goud. Wonderlijk en warm. Koninklijk ook.

Inmiddels meld een andere vriendin dat er gedanst wordt. Ze wordt er blij van. Mooi toch ! Ik meld haar dat mijn laatste onderweg is. Transparant en luchtig. Zilver en blauw. Daar laat ik het voor dit moment even bij want er gebeurt iets anders..........

Mijn expressionist wil namelijk even los en dat mag: heerlijk om te doen.

 

Nieuw werk in coronatijd.

 

Beste mensen, 

Dit blog heeft geruime tijd stil gelegen, omdat veel activiteiten gestaakt werden of gestaakt moesten worden in het kader van Covid. Ik ben dan ook blij dat ik weer eens wat kan gaan publiceren en delen.

Nieuwe schilderijen bijvoorbeeld. 

Als kind was ik al gefascineerd door het verschijnsel Vikingen. Ik herinner mij in een ver verleden een gelijknamige speelfilm met Kirk Douglas, Janeth Leigh en Tony Curtis ( 1958 ). Dat waren echte Hollywood-Vikingen. Keurig behaard en gestileerd.

Tegenwoordig geven "The Last Kingdom" en "Vikings" via Netflix een veel rauwer en realistischer beeld van dit verschijnsel. Ook het contrast tussen de heidense religie en het Christendom ( dat niet per se beter uit de verf komt ) wordt uitgediept.

Hoe dan ook. Ik begon na afloop van de filmbeelden te schilderen. Vuur, kracht, schildmaagden en ook spirituele beelden kregen vorm. En dat gaat nog steeds door.

Hieronder een serie beelden, zoals die tot stand gekomen zijn:

En in ontwikkeling........

Nieuwe schilderijen en collages in Corona-tijd.

Nieuw schilderijen en collages in april, mei, juni en juli 2020.

Na een zeer geslaagde vernissage van mijn expositie in Galerie Bleiswijk, werd ik een week later geconfronteerd met de sluiting van de Galerie i.v.m. de Corona-crisis. En dat was een regelrechte tegenvaller, mede omdat ik er veel tijd en energie in gestoken had en het een soort overzichtstentoonstelling zou zijn, omdat ik enkele maanden later 75 zou worden.

Na het uitruimen van de Galerie werd het weken stil. Mijn creativiteit zat op slot.

Ik deed wel pogingen om te schilderen, maar kwam niet verder dan 3 keer hetzelfde beeld. Wel heel intens. Op een zeker moment wilde ik het Coronavirus naar buiten schilderen: het monster, dat nog maar deels te zien was, de verwoede strijd in de gezondheidszorg en tenslotte een foetale vorm, kwetsbaarheid ten top.

Dat luchtte op, maar het zoeken bleef. Mijn intuïtieve manier van werken wilde niet en om toch iets te doen belandde ik in meer mentale schilderijen. Waarin wel iets gebeurde met gelaagdheid.

Tot een vriendin mij uitnodigde om een schilderworkshop bij haar in de tuin te geven. En dat maakte dat de spontaniteit weer ging lopen. Als eerste opdracht - het stormde daar wel - liet ik bewegende schaduwen op het doek vastleggen.

De coronatijd liep door en ik had het gevoel dat er "iets" over alles heen lag. Ik hoorde dit ook van collega-creators. En ik begon dikke lagen aan te brengen op bestaande schilderijen, die ik daarna open kraste. Oude beelden van vroeger met wasco kwamen weer terug.

Terwijl ik ermee bezig was keek ik de Netflix-serie Vikings, waar de hoofdpersonen zich nogal eens achter sluiers "verstopten". Sluiers !

Van een afstand leek het ook of ik met textiel had gewerkt. Mijn experimenteerlust was gewekt en ik besloot door te gaan.

Maar eerst werd ik op mijn verjaardag verrast met een surpriseparty. Wat een stille buiten-schildermiddag in de tuin zou worden werd een verwelkoming met geschenken, bloemen, een lied en een viertal goede schildersvrienden, zodat er ook nog geschilderd kon worden.

Van anderen ( corona -beperkingen )  kreeg ik ca. 50 kleine kunstwerkjes met het verzoek die tot een collage te verwerken en dat zag er zo uit:

Intussen was het prachtig weer en bracht ik veel tijd door in de Hennip Gaarde bij Zevenhuizen, waar ik steeds weer verrast werd door de prachtige velden met wilde bloemen. Fotograferen prachtig, maar er wilde ook geschilderd worden.

Dan verdwenen de sluiers en kwamen er schoonheid. kleur en licht in beeld.